Με Ferrari 458 Spider στην ορεινή Εμίλια
Υπάρχει πιο σέξι, πιο ηδονιστικό αυτοκίνητο από την 458 Spider; Κάπου στον πλανήτη Γη ίσως. Γιατί αυτή η Ferrari είναι από άλλον πλανήτη!ΕΞΙ χρόνια είχα να πάω στο Μαρανέλο και ομολογώ ότι αισθάνθηκα νοσταλγία περνώντας την πύλη του τούβλινου «ναού» επί της via Abetone Inferiore 4. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από το 2006, πλην της οικοδέσποινας του γραφείου Τύπου, που ακούει στο όνομα «Τζόαν Μάρσαλ». Η Bρετανίδα PR αναλαμβάνει να μου δείξει λεπτομερώς τα συστήματα της κατακόκκινης 458 Spider, που περιμένει στο πάρκινγκ αριστερά από την μπάρα εισόδου.
Δεν το παίζω ξερόλας και απολαμβάνω το καθιερωμένο briefing παράδοσης του αυτοκινήτου. Είναι μια ιεροτελεστία που σε προετοιμάζει ψυχολογικά για όσα σε περιμένουν. Από την εποχή της F430 και της F599 (των τελευταίων Ferrari που είχα οδηγήσει) η εργονομία στο κόκπιτ της «458» έχει διαφοροποιηθεί εντυπωσιακά: «όλοι οι χειρισμοί γίνονται από το τιμόνι πλέον», μου εξηγεί η κ. Μάρσαλ. «Τα φλας, τα φώτα, οι υαλοκαθαριστήρες βρίσκονται εδώ». Φυσικά, στο τιμόνι της «458» βρίσκεται και το μπουτόν που φαντασιώνονται χιλιάδες οδηγοί σε όλο τον κόσμο - το Start! Στη θέση του είναι το αναβαθμισμένο manettino με πέντε σκάλες πλέον και το πρακτικό πλήκτρο με το αμορτισεράκι, που σου επιτρέπει να μαλακώνεις την ανάρτηση, ανεξάρτητα από τη λειτουργία που έχεις επιλέξει στο manettino. Η Αγγλίδα μου δείχνει επίσης τις πολλαπλές ψηφιακές οθόνες εκατέρωθεν του στροφομέτρου, αλλά, όταν της ζητάω να ορίσουμε διαδρομή στο GPS, δείχνει να μην το κατέχει. Δε φταίει η γυναίκα, μιας και μιλάμε για μενού-σπαζοκεφαλιά! Και πώς ανοίγει η οροφή; Από το πλήκτρο στην κεντρική κονσόλα σε 14 δλ. η «458» μετατρέπεται από Italia σε Spider. Ανυπόμονος γαρ, πατάω το Start και ο V8 βρυχάται, στέλνοντας δονήσεις στη ραχοκοκαλιά μου και στα τούβλα του εργοστασίου της Ferrari, που πέντε ημέρες πριν είχαν αντέξει θαυμάσια από το σεισμό των 5,9 ρίχτερ, που συγκλόνισε την επαρχία της Εμίλια.
Buon divertimento!
Έτσι μας ξεπροβοδίζει η κ. Μάρσαλ... Σε καμία άλλη εταιρεία δε σου εύχονται «καλή διασκέδαση» όταν παίρνεις αυτοκίνητο για δοκιμή. Ξέρουν οι άνθρωποι στο Μαρανέλο ότι οι δημοσιογράφοι δεν έρχονται εδώ για να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά για να πάρουν θετική ενέργεια. Το Μαρανέλο είναι το ζεν κάθε συντάκτη αυτοκινήτου σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Η δική μας «458», στο κλασικό κόκκινο με το κατάμαυρο εσωτερικό, διαθέτει κάποιες διακριτικές πινελιές που πληρώνονται έξτρα: φορά τα λεπτά, πανάλαφρα καθίσματα από ανθρακονήματα, τα οποία δένουν θαυμάσια με το carbon φινίρισμα στο ταμπλό και το τιμόνι. Από ανθρακονήματα είναι και τα τεράστια «αυτιά» του κιβωτίου στο τιμόνι. Έξτρα είναι η έγχρωμη οθόνη της όπισθεν και τα LEDάκια στο πάνω μέρος της στεφάνης του τιμονιού, που ανάβουν ένα-ένα από τις 5.500 μέχρι τις 9.000 στροφές, στην περιοχή δηλαδή όπου ο V8 τρελαίνεται. Στάνταρντ είναι οι carbon δίσκοι Brembo, όπως σε κάθε Ferrari μετά το 2008. Ο καημένος -τρόπος του λέγειν- αγοραστής της F430 έπρεπε να πληρώσει «ένα εικοσάρικο» για να τους αποκτήσει. Είκοσι χιλιάδες ευρώ, εννοούμε...
Στην έξοδο από το εργοστάσιο δοκιμάζω πόσες στροφές παίρνει το τιμόνι: δύο ακριβώς απ’ άκρη σ’ άκρη. Αν θυμάμαι καλά, το τιμόνι της «430» έπαιρνε τρεις στροφές, κι όμως ήταν ξυράφι. «Καλά θα περάσουμε», σκέφτομαι. Βγαίνουμε από το Μαρανέλο με κλειστή την οροφή. Ο Χρήστος στο δεξί κάθισμα -ο Έλληνας φίλος που γνώρισα στο Ρέτζιο Εμίλια και ήρθε να με βοηθήσει στη φωτογράφιση- δεν πιστεύει ότι μας έχουν εμπιστευτεί την κόκκινη θεά για μία ολόκληρη ημέρα.
- «Νόμιζα ότι θα μας την έδιναν για καμιά ώρα στην πίστα...»
- «Μία ώρα ίσον καμία! Να δεις πώς θα περάσει το οχτάωρο χωρίς να το καταλάβεις!»
Η πρώτη εντύπωση από την 458 Spider; Το πόσο γλυκιά είναι στο χειρισμό και ποιοτική στην κύλιση. Αναρωτιέστε αν στραβώνει; Ελάχιστα. Πρέπει να παρατηρήσεις καλά τον κεντρικό καθρέφτη, για να δεις ότι φλουτάρει λίγο το είδωλο σε έντονες ανωμαλίες. Ο V8 είναι τέρας απόκρισης από τις 1.500 σ.α.λ., χάρη στον άμεσο, διφασικό ψεκασμό, που για πρώτη φορά υιοθέτησε η Ferrari το 2010. Πηγαίνεις με 50 και 7η, αγγίζεις το πεντάλ της ευτυχίας, οι αυλοί εισαγωγής ηχούν σαν τρομπόνια και η κουκλάρα με τα κόκκινα επιταχύνει όπως μόνο οι 12κύλινδρες Ferrari μπορούσαν μέχρι πρότινος. Ο χώρος στην καμπίνα είναι άνετος - όχι μόνο για την αφεντιά μου, αλλά και για το συνοδηγό, που είναι 1,90 στο ύψος. Πίσω από τα καθίσματά μας υπάρχει χώρος για ένα σάκο γκολφ, όπως πληροφορούσε το press kit της Ferrari. Ε και;
- «Σιγά μην πάρω 458 Spider και πάω να παίξω γκολφ!»
Κινούμαστε με κόσμιους ρυθμούς από το Μαρανέλο μέχρι την Αλμπινέα, ενώ στα δυτικά μας απλώνονται οι λόφοι που καταλήγουν στα Απέννινα όρη της Εμίλια. Πριν σκαρφαλώσουμε στις «κολίνες» (τους λόφους), ανοίγουμε την οροφή. Ώρα να οδηγήσουμε σοβαρά σε ανηφορικό στεναδούρι, σκιερό, με τυφλές στροφές και ελάχιστη κίνηση.
Καλογυμνασμένοι ποδηλάτες ιδρωκοπούν στον ανήφορο λες και προετοιμάζονται για τον επόμενο Γύρο Ιταλίας. Ανάμεσά τους και συνταξιούχοι με κολάν που δεν το βάζουν κάτω. Το μεταλλικό ουρλιαχτό του V8 σπάει την ησυχία του τοπίου. Τα τζιτζίκια το βουλώνουν, τα πουλιά πετούν άτακτα αναζητώντας τις φωλιές τους και οι ποδηλάτες κάνουν στην άκρη θυμωμένοι όταν η rossa περνά φουριόζικα, σαν να βγήκε από την ταινία Amarcord του Φελίνι. Δεν ξέρω πόσα «vaffanculo» ξεστομίστηκαν στο πέρασμά μας, αυτό που ξέρω είναι ότι ήδη νιώθω τις ενδορφίνες να χτυπούν κόκκινα στον εγκέφαλό μου. Κι όμως ακόμη το manettino είναι σε Sport mode και οι στροφές δεν έχουν ξεπεράσει τις 6.000. Ακόμα κι αν τη δουλεύεις στα δύο τρίτα των ικανοτήτων της, η 458 Spider επιταχύνει σαν supersport μοτοσικλέτα.
Το οδηγικό σου ζεν
Το σώμα έχει στρώσει στο κάθισμα. Φέρνω κι άλλο μπροστά την πλάτη από ανθρακόνημα, περιστρέφοντας το ροοστάτη που έχει το σχήμα θυρεού της Ferrari, γυρίζω ένα «κλικ» δεξιά το manettino στη θέση Race, ρίχνω μια σφαλιάρα στο αριστερό «αυτάκι» και τότε αρχίζουν τα ωραία. Ο ήχος του V8 βραχνιάζει περισσότερο στο άφημα του γκαζιού και αγριεύει απολαυστικά στο πάτημα. Τα ηλεκτρονικά του κιβωτίου συνοδεύουν με διπλογκαζιά το κατέβασμα (doppietta την αποκαλούν οι Ιταλοί), ο V8 ρετάρει στιγμιαία, σαν να θέλει να καθαρίσει το λαιμό του, και με το γκάζι βαθιά τρελαίνεται μέχρι τον κόφτη, ανεβάζοντας και μία οκτάβα από την τριπλέτα της εξαγωγής σε κάθε 1.000 στροφές. Τι γκάζι ατέλειωτο είναι αυτό; Και τι ήχος; Σαν να κρύβεται στον V8 μια ορχήστρα πνευστών, έγχορδων και κυμβάλων που παίζουν σε απόλυτη αρμονία, ακολουθώντας την μπακέτα ενός αόρατου -ηλεκτρονικού μάλλον- μαέστρου.
Θυμάμαι όταν είχαμε πρωτοδηγήσει την F430 αναρωτιόμασταν «τι παραπάνω θα μπορούσαν να κάνουν οι Ιταλοί από το V8 της γενιάς της;». Ήταν υστερικός ψηλά εκείνος, αλλά αδύναμος χαμηλά. Στην «458» έχεις γκάζι παντού και πάντα. Μετά τις 6.000 έχεις περισσότερο γκάζι απ’ όσο θα μπορούσες να ονειρευτείς. Στις 9.000 δεν αισθάνεσαι τον κόφτη, απλώς η βελόνα σταματά εκεί, ενώ ο V8 δείχνει να χαίρει άκρας υγείας. Αυτήν τη φορά δεν αναρωτιέμαι τι ακόμη θα κάνουν οι Ιταλοί για την οδηγική μας ευτυχία. Η διάδοχος θα έχει κόφτη στο μοτοσικλετιστικό σύνορο των 10.000 στροφών.
Πάμε στα υπόλοιπα... Τα φρένα είναι το μοναδικό στοιχείο του αυτοκινήτου που σηκώνει κριτική. Οδηγώντας γρήγορα, ποτέ δε νιώθεις ανασφάλεια για το αν πρέπει να φρενάρεις εδώ ή λίγο πιο κάτω. Ούτε υπάρχει περίπτωση να μείνεις από φρένα. Ποτέ δεν είδαμε να κοκκινίζουν στον ψηφιακό πίνακα αριστερά από το τιμόνι. Απλώς, λείπει εκείνη η στακάτη αίσθηση που σε κάνει να νιώθεις όμορφα όταν ρολάρεις χαλαρά. Όταν βγάζεις τα μάτια σου σε ορεινή διαδρομή είναι τόσο πανίσχυρο το πεντάλ, που τα ξεχνάς όλα τ’ άλλα.
Όσο για την ανάρτηση και το τιμόνι; Οι Ιταλοί μηχανικοί αξίζουν την υπόκλισή μας κάθε φορά που η 458 Spider παίρνει μια στροφή. Τι να πεις για το τιμόνι; Ότι στρίβει με τη σκέψη; Και λίγο είναι. Όχι απλώς υπακούει μιλιμετρικά στις εντολές των χεριών, αλλά και μεταφέρει πίσω στους καρπούς την παραμικρή πληροφορία από το δρόμο: τη στιγμιαία πρόσφυση κάθε τροχού, το βαθμό φόρτισης της ανάρτησης, την όποια ανωμαλία του οδοστρώματος και το συνδυασμό όλων αυτών κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου. Η αίσθηση από το δρόμο περνά στον εγκέφαλο χωρίς να κουράζει τα χέρια. Αυτό είναι το μαγικό.
Στη μαγεία θα μπορούσαμε να στηρίξουμε την ικανότητα της 458 Spider να κινείται με εξωφρενικές ταχύτητες στα χέρια ενός καθημερινού οδηγού. Όλα, όμως, εξηγούνται λογικά σ’ αυτόν τον όμορφο κόσμο του Μαρανέλο. Είναι τόσο εξελιγμένα τα ηλεκτρονικά συστήματα του αυτοκινήτου, που, ενώ είναι φύλακες άγγελοι του οδηγού στο όριο, δεν προσβάλλουν καθόλου τη νοημοσύνη και τον αντρισμό του. Μιλάμε τόσο για το ηλεκτρονικά ελεγχόμενο διαφορικό E-diff τρίτης γενιάς όσο και για το F1-trac, το σύστημα ελέγχου πρόσφυσης. Στην επιλογή Sport σου επιτρέπουν να πηγαίνεις στο όριο, ενώ στη Race σου δίνουν την ψευδαίσθηση ότι το ξεπερνάς κιόλας, επεμβαίνοντας αδιόρατα τόσο στον κινητήρα όσο και στα φρένα. Το απίστευτο είναι ότι, αν απενεργοποιήσεις το traction control και το ECT (το ESP της Ferrari), η 458 Spider παραμένει έμπιστη, ακόμα κι αν έχεις το θράσος να υπερνικήσεις την πρόσφυση των εκπληκτικών P Zero της. Θα ξεκολλήσει αστραπιαία μεν, με τέτοια φυσικότητα δε, που, ακόμα κι αν έχεις εξασκηθεί στο ανάποδο τιμόνι μόνο στο PlayStation, θα τη διορθώσεις και θα εκτοξευτείς μέχρι την επόμενη στροφή. Οι κλασικές έννοιες υποστροφής-υπερστροφής εδώ καταργούνται. Ο κάθε τροχός συμβάλλει τα μέγιστα στο στρίψιμο της «458», συνθέτοντας την απόλυτη αρμονία στη στροφή. Θέλεις να στρίβεις περισσότερο με το τιμόνι; ΟΚ. Θέλεις να βάζεις στο παιχνίδι τον πίσω εξωτερικό τροχό; Ακόμα καλύτερα. Ανάλογα με το στιλ και τις ικανότητές σου, η Ferrari παίζει το παιχνίδι της. Με άλλα λόγια, η Spider θα ενθουσιάσει τον Αλόνσο στο όριο, ενώ θα κάνει τον κοινό θνητό tifoso να πιστέψει ότι είναι... Αλόνσο. Και το καλύτερο; Δε θα τον σκοτώσει ποτέ! Απλώς, ο πρώτος θα ξέρει κάθε στιγμή τι γίνεται από κάτω και θα χαμογελά πονηρά. Ο δεύτερος θα αναρωτιέται πώς γίνονται όλα αυτά μαζί, και μάλιστα τόσο γρήγορα.
Ανακατεμένος από τα διαμήκη και εγκάρσια g, ο συνοδηγός μου με ρωτά αν υπάρχει καλύτερο αυτοκίνητο από τη Ferrari 458 Spider. Αυθόρμητα του απαντώ «όχι, αυτό είναι ότι καλύτερο μπορείς να ζήσεις ως οδηγός». Κι όμως δεν έχω οδηγήσει Aventador, Gallardo Superleggera, McLaren MP12 ή οτιδήποτε άλλο έχει γεννηθεί στο στερέωμα των εξωτικών supercar την τελευταία πενταετία. Ζητώ συγγνώμη για τη συναισθηματικά φορτισμένη υποκειμενικότητα του κειμένου αυτού, όμως δεν μπορώ να φανταστώ άλλο τετράτροχο που να μπορεί να προσφέρει οδηγική εμπειρία ανάλογη της «458». Μην ακούτε τη Ferrari που χαρακτηρίζει αυτήν τη Spider εκδοχή της σε «αυτοκίνητο βόλτας για δύο κολλητούς». Μπούρδες. Η κουκλάρα αυτή «δύο σε ένα» με έκανε να ξεχάσω ό,τι είχα οδηγήσει μέχρι πρότινος, μέχρι και την Enzo, που ποτέ δεν είχε λείψει από τα όνειρά μου δέκα χρόνια τώρα. Συγγνώμη, αλλά, αν αυτό δεν είναι το απόλυτο οδηγικό ζεν, τι είναι; Συγγνώμη για ένα πράγμα ακόμα: όλη μέρα την οδηγούσα, όμως δεν έχω άποψη για το ηχοσύστημά της. Δεν ξέρω καν από πού ανοίγει. Μήπως δεν κάνω πια για δοκιμαστής; Να το δεχτώ. Το σίγουρο είναι ότι για την ώρα έχω κλείσει ως οδηγός!_ Α. Τ.
ΑΠΟ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ
Η Ferrari κατάφερε να φτιάξει το πρώτο convertible με μεταλλική οροφή και κινητήρα στο κέντρο. Από το 2004, εποχή της «360», οι Ιταλοί πειραματίζονται με την ιδέα της μεταλλικής οροφής. Τη δοκίμασαν στην F430 το 2006, αλλά δεν την έβγαλαν στην παραγωγή. Ferrari με οροφή από καμβά, όμως, δεν καθόταν καλά στους ειδικούς του Μαρανέλο. Τι έκαναν, λοιπόν; Αντέγραψαν τους εαυτούς τους, το σύστημα που είχαν εφαρμόσει στην 575 Superamerica, και χώρεσαν το μηχανισμό στο κέντρο του αυτοκινήτου, όπου βρίσκεται ο V8. Η σπαστή, αλουμινένια οροφή της «458» ζυγίζει 25 κιλά, τα μισά ακριβώς από την υφασμάτινη της «430», ενώ καταλαμβάνει μόνο 100 λίτρα χώρου, όταν αποθηκεύεται πίσω από τις πλάτες των επιβατών. Το ηλεκτρικό άνοιγμα-κλείσιμο, δε, διαρκεί μόλις 14 δλ., περιλαμβανομένου του κλείσιμου των παραθύρων. Η παρουσία της μπορεί να έχει στερήσει από την «458» το πλεξιγκλάς που σου επιτρέπει να παίρνεις μάτι τον V8 από έξω, όμως της έχει χαρίσει καταπληκτικά οπίσθια, που φέρνουν λίγο σε Enzo.
Το αλουμινένιο πλαίσιο, που κατασκευάζεται στη Μόντενα από την carrozzeria Scaglietti, έχει 50% μεγαλύτερη ακαμψία από εκείνο της F430 Spider. Ελάχιστα πιο μαλακό από της 458 Italia, λένε στη Ferrari, χωρίς να διευκρινίζουν πόσο ακριβώς. Πίσω από οδηγό και συνοδηγό έχουν ενσωματωθεί οι δύο κολόνες που λειτουργούν ως roll bar και οδηγούν ομαλά τον αέρα στην πίσω αεροτομή. Ανάμεσά τους υπάρχει ένα ηλεκτρικό τζαμάκι, που λειτουργεί ως ανεμοθραύστης. Πέντε διαφορετικά κράματα αλουμινίου έχουν χρησιμοποιηθεί στα πρεσαριστά μέρη του πλαισίου, δύο κράματα στα χυτά και τρία κράματα στις επίπεδες επιφάνειες. Οι κολόνες του παρμπρίζ είναι ίδιες με της Italia, ελαφρώς πιο κεκλιμένες. Με όλες τις παρεμβάσεις και με τον ηλεκτρομηχανισμό οροφής, η 458 Spider έχει πάρει μόλις 50 κιλά σε σχέση με την κλειστή αδερφούλα της.
Λόγω του σχήματος της ουράς, έχει αλλάξει η αναπνοή του κινητήρα. Αντί για τις δύο οπές με χαρακτηριστικά ram air στα πλευρά της Italia, οι αεραγωγοί στη Spider βρίσκονται στο κέντρο του καπό ακριβώς μπροστά από τη σέξι αεροτομή σχήματος T, χάρη στην οποία η αρνητική άνωση της 458 Spider έχει αυξηθεί κατά 8% σε σχέση με της ανοιχτής F430.
Διαφορετική είναι η εξάτμιση σε σύγκριση με της 458 Italia, με έναν επιπλέον σωλήνα εκτόνωσης στο τελικό καζανάκι. Όχι για λόγους απόδοσης, αλλά για βελτίωση των αρμονικών του ήχου του V8, ώστε να είναι πιο απολαυστικός κατά την οδήγηση με ανοιχτή οροφή. Έκαναν τα μαγικά τους πάλι οι Ιταλοί παίζοντας με τις αρμονικές της εισαγωγής και της εξαγωγής, ώστε να είναι πιο ισορροπημένες (να απέχουν μόλις 3-5 ντεσιμπέλ μεταξύ τους δηλαδή), όταν πατάς το γκάζι στο μεσαίο φάσμα στροφών.
Τέλος, μια ανακεφαλαίωση της εν γένει μηχανολογικής υποδομής της Ferrari 458: ο 8κύλινδρος κινητήρας είναι εντελώς καινούργιος, εισάγοντας για πρώτη φορά στο Μαρανέλο τον άμεσο ψεκασμό υψηλής πίεσης (200 bar) και μπεκ που ψεκάζουν σε δύο φάσεις το καύσιμο, για καλύτερη πλήρωση του θαλάμου, ειδικά στις χαμηλές στροφές. Νέο είναι και το 7τάχυτο ημιαυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, όπως και το ηλεκτρονικά ελεγχόμενο διαφορικό. Σε επίπεδο αναρτήσεων, η «458» εισάγει για πρώτη φορά ένα σχήμα πολλαπλών συνδέσμων -αντί για διπλά ψαλίδια- στον πίσω άξονα, καθώς και τα ηλεκτρονικά ελεγχόμενα αμορτισέρ που χρησιμοποιούν μαγνητορροϊκό υγρό (αντί για λεπτό λάδι), η ροϊκότητα του οποίου μεταβάλλεται ανάλογα με την πολικότητά του.
FERRARI 458 SPIDER
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
ΚΥΒΙΣΜΟΣ 4.499 κ.εκ.
ΚΥΛΙΝΔΡΟΙ V8
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ Κατά μήκος, στο κέντρο
ΜΕΓ. ΙΣΧΥΣ 570 ίπποι/9.000 σ.α.λ.
ΜΕΓ. ΡΟΠΗ 55,1 χλγμ./6.000 σ.α.λ.
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
ΚΙΝΗΣΗ Πίσω
ΚΙΒΩΤΙΟ Διπλού συμπλέκτη 7 σχέσεων
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
ΕΜΠΡΟΣ Διπλά ψαλίδια, αντιστρεπτική
ΠΙΣΩ Πολλαπλών συνδέσμων, αντιστρεπτική
ΦΡΕΝΑ
ΕΜΠΡΟΣ Αεριζόμενα κεραμικά δισκόφρενα 398 χλστ.
ΠΙΣΩ Αεριζόμενα κεραμικά δισκόφρενα 360 χλστ.
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΜΗΚ.xΠΛ.xΥΨ. 4.527x1.937x1.213 χλστ.
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ 2.650 χλστ.
ΒΑΡΟΣ (στεγνό) 1.430 κιλά
ΚΙΛΑ/ΙΠΠΟ 2,51
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ*
0-100 χλμ./ώρα 3,4 δλ.
0-200 χλμ./ώρα 10,4 δλ.
0-1.000 μ. 20,3 δλ.
100-0 χλμ./ώρα 32,8 μ.
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ >320 χλμ./ώρα
Τραβώντας συνεχόμενα το πλήκτρο στην κονσόλα, το καπάκι του κινητήρα ανοίγει, η οροφή απασφαλίζεται, σηκώνεται και αποθηκεύεται σε δύο τμήματα πίσω από την καμπίνα. Το καπάκι ασφαλίζει και τα παράθυρα μαζί με το πίσω τζαμάκι κλείνουν για να ακουστεί το «μπιπ» να ξεκινήσεις. Όλα γίνονται στο χρόνο που χρειάστηκε για να διαβάσετε αυτήν τη λεζάντα (14 δλ.).
Στάση στο βράχο της Μπιζμάντοβα, κάτι σαν τα δικά μας Μετέωρα, που βρίσκεται έξω από το Καστελνόβο Μόντι, στην παλιά εθνική SS63 προς Λα Σπέτσια.
Η 458 Spider στο κάστρο της Κανόσα, που χτίστηκε το 940 μ.Χ. Το κάστρο έχει μείνει διάσημο για ένα επεισόδιο ανάμεσα στον Πάπα Γρηγόριο και τον αυτοκράτορα Ερρίκο Δ΄. Όταν ο δεύτερος επισκέφτηκε τον Πάπα εν έτει 1077, εκείνος τον άφησε να περιμένει στο κρύο τρεις ημέρες μέχρι να τον συναντήσει...
Είχα γράψει για την 575 Superamerica ότι «μια ανοιχτή Ferrari συνιστά πλεονασμό». Το παίρνω πίσω!
Όπως και ο οδηγός της, έτσι και ο κινητήρας της 458 Spider αναπνέει διαφορετικά...
Το αλουμινένιο manettino στην τελευταία εκδοχή του.
Η εργονομία δεν έχει αλλάξει στην κεντρική κονσόλα, οπότε ακόμη ψάχνεις να βρεις το πλήκτρο της όπισθεν ανάμεσα σ’ εκείνο του launch control και αυτό της αυτόματης αλλαγής ταχυτήτων. Μήπως θα έπρεπε και το πλήκτρο R να είναι στο τιμόνι;
¶νετος ο χώρος για τα πόδια και εντελώς οδηγοκεντρικό το ταμπλό. Ο συνεπιβάτης δεν μπορεί να διακρίνει καν την ένδειξη ταχύτητας.
Το τιμόνι σε κάνει να αισθάνεσαι λίγο Αλόνσο, όμως τα ψηφιακά πάνελ των οργάνων είναι υπέρ το δέον περίπλοκα. RTFM και μετά οδηγείς...